با دیدن این تصاویر کمی به خود می آییم و برای چند لحظه ای تمام نداشته هایمان را فراموش می کنیم.

ما همیشه به دیگران غبطه می خوریم و تمام داشته های خود را نادیده می گیریم،مگر اینکه گاهگاهی کسی را ببینیم که از موهبتی محروم است آنموقع شاید کمی خدا را به خاطر داشته هایمان شکر کنیم.

ما فراموش می کنیم که نباید به حال کسی غبطه بخوریم،از یاد می بریم که باید از همان چیزی که هستیم و داریم نهایت استفاده را بکنیم و شاد باشیم و خدا را شکر کنیم.

این مقدمه ای بود برای تصاویری که در زیر آورده ام،تصاویری که انسان را تکان می دهد و باعث می شود اگرچه برای چند لحظه به خود بیاییم.من با دیدن این تصاویر واقعا ناراحت شدم و احساس کردم انسانهای سالم چه دلایل محکمی برای شادی و خوشبختی دارند اما از آن بی خبرند!

احمد و فاطمه هر دو معلول هستند، احمد از هر دو دست و فاطمه از هر دو پا معلول است. احمد و فاطمه حالا یک سال است که با هم ازدواج کرده اند و با تمام محدودیتها یکدیگر را پذیرفته اند.احمد پای هرگز نداشته فاطمه را جبران می کند و فاطمه دست هرگز نداشته احمد را.
این دو چه زیبا معنی زندگی را درک کرده اند و با هم شاد و خوشبخت اند.

احمد در حال انجام کار هنری به وسیله پایش

فاطمه در حال شستن ظروف در آشپزخانه منزل

احمد در حال شانه کردن موهایش بوسیله پا

فاطمه در بستن موهای احمد به او کمک می‌کند

احمد در حال اتو کردن لباس‌هایش

احمد و فاطمه در حال تماشای تلویزیون و صرف صبحانه

احمد در حال شستن پاهایش

احمد در حال مسواک زدن

فاطمه در حال زدن ادکلن به لباس‌های احمد پیش از خروج از خانه

فاطمه و احمد در راه کارگاه موسیقی دربخش کارگاه‌های توانبخشی آسایشگاه

احمد و دوستش مرتضی در حال تمرین قطعه‌ای موسیقی

احمد و فاطمه در کارهای خانه به یکدیگر کمک می‌کنند

احمد و فاطمه در حال صرف ناهار

احمد و فاطمه در حال گپ زدن و مرور عکس‌های عروسیشان

احمد جوان پر شور و دوست داشتنی، هر از گاهی، در سکوتی دوست داشتنی با خدایش خلوت می‌کند

فاطمه در آرامشی دوست داشتنی به ترانه‌ای که احمد برای او می‌خواند، گوش می‌دهد