^{گله گاو در آرژانتین}

^{شهرک شاکیبوتز در اسرائیل}

^{بخش فقیر نشین ریو دوژانیرو}

^{گله فیل در سوانا در بوتسوانای آفریقا}

^{توده های شن در جزیره فریزر استرالیا}

^{دریاچه ژنو سوئیس}

^{قبرستان کشته های جنگ جهانی دوم در وردون ( نرماندی ) - فرانسه} 

^{معدن ذغال سنگ در آفریقای جنوبی}

^{گولهولمن - سوئد}

^{ویرانه های شهر باستانی شالی در مصر}

مجله "نشنال جغرافی آلمان" تصویری از چهره بازسازی شده "اوتزی" مومیایی که 20 سال قبل در میان یخهای رشته کوه آلپ پیدا شد را منتشر کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، اوتزی، یک مرد مومیایی یخی با قدمتی 5 هزار و 300 ساله است که در سال 1991 در یخ های کوه های آلپ در مرز میان ایتالیا و دره "اوتزتال" اتریش کشف شد.

از آن زمان دانشمندان در تلاش برای کشف رازهای این مرد یخی بوده اند. حدود 6 ماه قبل دانشمندان موسسه مومیایی ها و مرد یخی Eurac در بولتزانو ایتالیا، موسسه ژنتیک انسانی دانشگاه توبینگ آلمان و شرکت بیوتکنولوژی "فبیت" آلمان موفق شدند DNA اوتزی را به طور کامل رمزگشایی کنند. اوتزی بر روی یک تکه یخ طبیعی در موزه بولتزانو نگهداری می شود.

در رادیوگرافی که در سال 2001 روی بقایای "اوتزی" انجام شد، یک پیکان در کتف آن مشاهده شد در سال 2002 نتایج تحقیقات بر روی زخمهای شانه راست اوتزی نشان داد که این مرد به صورت خشونت آمیزی مرده است.

در این تحقیقات مشخص شد در زمان مرگ، این مرد 48 سال داشته و به دلیل بقایای مس و آرسنیک که در میان موهای آن پیدا شد این فرضیه مطرح شد که وی دارای زمینهای کشاورزی بوده است.

در سال 2007 تحقیقات دقیق تری نشان داد که مرگ اوتزی در اثر یک جراحت عروقی در زیر استخوان ترقوه بوده است.

در سال 2008 از DNA میتوکندریال اوتزی نقشه برداری شد و در سال 2009 دانشمندان تحقیقاتی را بر روی خالکوبیهای این مرد ماقبل تاریخ انجام دادند.

همچنین در این سال، باستان شناسان یک دست نوشته سومری را کشف کردند که نشان می داد اوتزی که بین سالهای 3350 تا 3199 قبل از میلاد مومیایی شده است در یک آیین عبادی که به مناسبت سقوط شهاب سنگی در منطقه "کوفلس" آلپ برگزار شده بود، قربانی شده است.

اکنون مجله نشنال جغرافی آلمان پیش نمایش چهره بازسازی شده جدید مرد یخی را که قرار است از اول مارس 2011 تا 15 ژانویه 2012 در نمایشگاه "اوتزی 20، علم، تخیل، واقعیت" که موزه باستان شناسی بولتزانو در ایتالیا به مناسب بیستمین سالگرد کشف این مومیایی برگزار می کند به نمایش گذاشته شود.

دو هنرمند هلندی به نامهای "آدری و آلفونس کنیس" این بازسازی جدید چهره "اوتزی" را انجام داده اند. این چهره بازسازی شده با استفاده از مدلهای سه بعدی از جمجمه و تصاویر مادون قرمز و پرتونگاری از مومیایی انجام شده است.

این تصویر، اوتزی را با یک لباس نیم تنه پهلوانی بدون آستین، عضلانی با ریش و موهای مردان کوهستان، چشمهای بلوطی رنگ و گونه های استخوانی آفتاب سوخته نشان می دهد.

وی در این عکس، ظاهری شبیه به چوپان یا کشاورز دارد که در تابستان از که عبور می کرده است و برپایه فرضیه هایی که بیان می دارند وی قبل از مرگ بیمار بوده خسته و پیر به نظر می رسد.

پس از 20 سال تحقیقات بر روی مرد یخی، امروز می دانیم که اصلیت اوتزی از "آلتو آدیجه" ایتالیا بوده و لباس پهلوانی به تن کرده است و به همین دلیل یک فرضیه دیگر مطرح می کند که در طول یک نبرد کشته شده است.

اوتزی چگونه کشف شد  

19 ستپامبر 1991 بود زمانی که بر روی کوههای آلپ در "آلتو آدیجه"، اریکا و هلموت سایمون، دو توریست از نورمبرگ به طور کاملا اتفاقی به بدن مردی یخ زده برخورد کردند و خبر پیدا شدن آن را به یک تیم اورژانس اتریشی اطلاع دادند.

  در مجموع 8 نفر به نحوی در پروژه کشف و تحقیقات اولیه درباره مرد مومیایی یخی شرکت داشتند که از سال 1991 تا سال 2005 همگی به طرز مشکوکی جان خود را از دست دادند به طوری که "اوتزی" به عنوان مرد یخی طلسم شده نیز شناخته می شود.  

باوجود این، اوتزی یک چشمه با ارزش از اطلاعاتی درباره زندگی انسان ماقبل تاریخ است و در سالهای اخیر خدمات زیادی را به افزایش سطح آگاهیهای پزشکی و دیرینه شناسی ارائه کرده است.

«آلسید مورنوس» به همراه برادرش مشغول شست و شوی شیشه های یک آسمان خراش در نیویورک بودند که ناگهان داربست  فرو می ریزد  و آنها از  طبقه  47 به کف  پیاده رو می افتند.  برادر آلسید در جا کشته می شود و خود آلسید به قدری حالش وخیم بود که پزشکان او  را به اتاق عمل منتقل نکردند و در روی  تخت بخش  اورژانس او را عمل کردند. آلسید مورنوس سه هفته در کما بود و سرانجام روز عید کریسمس چشم گشود. با توجه به اینکه احتمال زنده ماندن حتی پس از سقوط از طبقه چهارم 50 درصد است ، مورناس واقعا  خوش شانس بوده است.

 زندگی با 11 میله آهنی در بدن

«کاترینا بورجس» 17 ساله، طی یک سانحه ی رانندگی به قدری مجروح شد  که پزشکان معتقد بودند دیگر هرگز نمی تواند روی پاهای خود بایستد.  او در این حادثه دچار شکستگی گردن، ستون فقرات،  لگن و پای چپ شد و هر دو ریه  او نیز پاره شدند. پزشکان توانستند با 11 میله آهنی و شمار زیادی پیچ و مهره، استخوان های او را به هم وصل کنند تا جوش بخورند. اکنون با گذشت 5 ماه از آن حادثه استخوان ها ی شکسته جوش خورده اند و کاترینا دیگر نیازی به مصرف دارو های مسکن ندارد.

 118 روز زندگی بدون قلب

« دزانا سیمونز » پس از چند ماه انتظار،  زمانی که متوجه شد یک قلب برای پیوند جای قلب بزرگ شده اش پیدا شده، بسیار خوشحال شد. اما شادی او مدت زیادی دوام نیافت چراکه مدتی پس از پیوند، قلب جدید او دچار مشکل شد. پزشکان مجبور بودند قلب پیوندی  او را خارج کنند در حالی که دیگر قلبی برای پیوند نداشتند. تنها کاری که پزشکان تا زمان پیدا شدن قلب جدید می توانستند انجام دهند  این بود که دو بمپ مصنوعی در بدن او کار بگذارند تا  عمل خون رسانی را انجام دهند. دزانا 4 ماه با این پمپ ها زندگی کرد و سرانجام  در 29 اکتبر سال گذشته یک قلب جدید به او پیوند زدند و این بار قلب جدید او مثل ساعت کار می کرد.

«مارتین جونز »42 ساله  10 سال پیش هنگام کار در یک کارگاه اوراقی و به دلیل پاشیدن آلومینیوم در چشمانش بینایی خود را از دست داد . اما چند ماه پیش با یک عمل حراحی واقعا عجیب  بینایی خود را دوباره بدست آورد. او طی این حادثه  دچار 37 درصد سوختگی شد، چشم چپش تخلیه و چشم راستش بینایی خود را از دست داد.

 متخصصان  ابتدا سعی کردند با سلول های بنیادی نابینایی او را برطرف کنند ، چون این عمل موفقیت آمیز نبود آنها روش جدیدی را به کار گرفتند. ابتدا یکی از دندان های مارتین را کشیدند و بعد آن را فرم دادند و تراشیدند تا بتوانند یک عدسی مصنوعی روی آن سوار کنند.  پس از آن پزشکان سه ماه دندان آقای جونز را به گونه های وی پیوند زدند تا رگ های خونی و بافت زنده در آن به جریان بیافتد. سپس دندان زنده را به کره چشم وی منتقل کردند و وی ظرف دوهفته بینایی خود را بدست آورد. او توانست  همسرش را که 4 سال پیش با او ازدواج کرده بود دوباره ببیند.

آقا و خانم« گیمبل» که بی صبرانه منتظر به دنیا آمدن دختر های دوقلوی خود بودند،  با یک انتخاب بسیار تلخ و دشوار مواجه شدند .  پزشکان به آنها اطلاع دادند که یکی از دختران آنها  باید بمیرد،  در غیر این صورت  هر دو مرده به دنیا خواهند آمد.

دوقلوها دچار سندروم TTTT (Twin-to-twin transfusion syndrome)بودند شرایطی که در آن رگ های خونی دوقلوها مشترک است و در صورت عدم مداخله پزشکی  هر دو پس از به دنیا آمدن می میرند ، اما اگر  یکی از این دوقلو ها در رحم مادر بمیرد دیگری شانس زنده ماندن دارد. به همین دلیل خانم و آقای گیمبل باید بین  دو دختر خود یکی را انتخاب می کردند. آنها در حال تصمیم گیری بودندکه یک پزشک سوئدی آنها را از این انتخاب تلخ نجات داد.  او به همراه  یک تیم پزشکی دوقلوها را در رحم مادر عمل لیزر کرد تا آن رگهای مشترک را بسوزانند.  این عمل با موفقیت انجام شد و دو ماه بعد هردو دختر زنده به دنیا آمدند.

«جوردن تایلور» در یک  سانحه راننگی جمجمه‌اش از ستون فقراتش جدا شد که در دنیای پزشکی به آن «قطع ارتوپدیک سر» می‌گویند. در این مواقع مجروح یک درصد احتمال زنده ماندن دارد اما امید خانواده ی تایلور و دعا هایی که مردم پس از شنیدن  داستان جوردن برای او می کردند او را زنده نگاه داشت.

 او  بلافاصله پس از حادثه تحت  یک عمل جراحی قرار گرفت که طی آن  جراح با یک صفحه فلزی، چند پیچ و مهره و چند میله پلاتینی جمجمه را به ستون مهره‌ها وصل کرد. سه ماه بعد جوردن از بیمارستان مرخص شد و حالا دوباره به مدرسه می‌رود.

«کانی کالپ» زنی 46 ساله و اهل اوهایو است که اولین دریافت کننده پیوند صورت در امریکا بود. در سال 2004 شوهرش با یک اسلحه به صورت او شلیک می کند و پس از آن یک تیر هم به خودش می زند. هر دو آنها زنده ماندند. مرد به 7 سال زندان محکوم شد و زن تحت چندین عمل حراحی قرار گرفت . در اثر شلیک گلوله،  بینی ، گونه ها و لب های کالپ کاملا متلاشی شده بودند و هیچ یک از عمل ها جراحی نتوانست چهره ی وحشتناک او را ترمیم کند تا اینکه سرانجام در آخرین عمل جراحی 80 درصد صورت کالپ را با اجزای صورت یک زنی که تازه مرده بود جایگزین کردند. این عمل چهارمین پیوند صورت در جهان به شمار می رفت. هر چند چهره او هنوز عجیب است ولی می‌تواند صحبت کند، لبخند بزند و دوباره طعم غذا را بچشد.

 دستی که طعمه ی کوسه شد

«گلن اورگیاس» جوان سی و سه ساله‌ای است که هنگام موج‌سواری در ساحل سیدنی با حمله یک کوسه روبه‌رو شد و دستش از بازو جدا شد. دست او تنها از طریق یک تکه پوست 3 سانتیمتری  به ساعد وصل بود ولی به خاطر وضعیت جسمانی مطلوب گلن  و سرعتی که او را به بیمارستان رساندند ، یک تیم پزشکی موفق شد دست او را دوباره پیوند بزند.

دیود بلانکارت21 سال پیش طی یک حادثه موتورسواری فلج شد و محکوم به زندگی  روی صندلی چرخ دار . اما دو سال پیش در اثر نیش یک عنکبوت به طور معجزه آسایی  توانست دوباره  روی پاهای خود بایستد .

آبشار آتشین- پارک ملی یوسمتی
این مکان سال ???? به نام پارک ملی شناخته و معرفی شد. اینجا مشهورترین مکان زمین از لحاظ زمین شناسی، چشمه‌ها‌ی آب گرم و آبشارها محسوب می‌شود و آبشار «آتشی» منطقه ال زیباترین چشم انداز این منطقه است.
چشم انداز فوق العاده این آبشار به خاطر بازتاب نور خورشید که از زاویه خاصی به آن می‌تابد ایجاد می‌شود. این منظره نادر را تنها می‌توان در دوره ? هفته ای در اواخر فوریه مشاهده کرد. برای گرفتن چنین صحنه فوق العاده ای عکاس اغلب باید متحمل سالها صبر و رنج شود. دلیل این انتظار نیز این است که پیدایش این صحنه بستگی به برخی عوامل طبیعی دارد که در همان زمان باید به وقوع بپیوندد، پس شانس هم باید با عکاس یار باشد!
اولین عامل مربوط به شکل گیری آبشار است. این آب از آب شدن برف و یخی که از بالای کوه می‌آید تامین می‌شود. این یخ‌ها‌ بین ماه‌ها‌ی دسامبر و ژانویه تا آخر فوریه آب می‌شوند تا موقعی در اواخر فوریه که هیچ برفی برای آب شدن باقی نمی‌ماند.
عامل دوم مربوط به زاویه خاصی است که خورشید باید با آن درجه بر آبها بتابد تا چنین منظره ای پدیدار شود. موقعیت خورشید باید دقیقا در یک نقطه خاص در آسمان باشد. این اتفاق نیز فقط در ماه فوریه و چند دقیقه کوتاه در هنگام تاریکی شب روی می‌دهد. پس اگر روزی که آسمان ابری است به آنجا بروید یا اگر عاملی مزاحم جلوی خورشید را بگیرد مجبور خواهید شد از چهره ناراحت خودتان روبروی آبشار عکس بیندازید! بد نیست این حقیقت را نیز بدانید که آب و هوای پارک ملی اغلب اوقات غیر قابل پیش بینی است. اینها را گفتیم تا شرایط سختی که عکاس برای گرفتن این عکسها متحمل شده را درک کنید !! 

گریه کردن از طبیعی ترین رفتارهای کودکان به شمار می رود اما دختری نیز در انگلستان وجود دارد که بر عکس تمام کودکان جهان، اجازه گریه کردن را ندارد و در صورت گریه کردن جان خود را از دست خواهد داد.

به گزارش برنا، "تیانا مکهین" دختر بچه 2 سال و نیم انگلیسی است. بدون شک حق طبیعی اوست که مانند دیگر کودکان جهان نیز هر وقت که بخواهد گریه کند اما گویا پزشکان تشخیص داده اند که این حق طبیعی باید از وی سلب شود.

پزشکان انگلیسی گفته اند در صورتی که "تیانا مکهین" گریه کند، احتمال دارد فورا جان خود را از دست بدهد زیرا گریه هیجان خاصی به وی وارد می کند که برای او ضرر و خطر دارد.

پزشکان می گویند، این یک نوع بیماری بسیار نادر و کمیاب است که شاید در طول تاریخ هیچ بچه و یا حتی فرد بزرگسالی به آن مبتلا نشده است.

سو کیو شین بوسیو اسم روشی است که راهبان ژاپنی اختراع کردند و بعد ها به چین هم رسید -( چون مطلب طولانی می شد بخش توضیح در مورد بودا را حذف کردم)- شایع است مخترع این روش Shingon بنیان گذار مدارس Kukai بوده که در دوره ی تانگ ها در کشور ژاپن زندگی می کرده است.

اما چطور کسی می تواند خودش را مومیایی کند؟ مگر ممکن است؟

من هم مثل شما فکر می کردم این عمل ممکن نیست ولی انگار غیر ممکن هم نیست. خود مومیایی در ژاپن، طی چندین سال اتفاق می افتاده و به نظر من بدترین نوع خودکشی هم بوده است.

خود مومیایی را فقط راهبان اعظم انجام می داده اند و برای راهب اعظم شدن بیشتر از ?? سال زحمت، تعلیم و یادگیری در مکتب بودا لازم بوده است. اما مراحل خود مومیایی کردن عبارت است از:

?- کشیش مقدس مرحله ی ???? روزه ای را شروع می کرد تا تمام چربی بدن خود را بسوزاند و در این مدت فقط از مغز ها آجیل مانند مغزه پسته تغزیه می کرد. همچنین فرد مورد نظر باید تمرینات سخت فیزیکی را هم انجام میداده تا این فرایند سریع تر انجام شود (لابد عجله داشته مومیایی شه دیگه!).

?- در مرحله ی دوم هم که مثل مرحله ی قبل در بازه ی زمانی ???? روزه بوده، راهب مقدس باید از ریشه یا پوست درختانی همچون کاج تغزیه می کرده، البته همراه این ریشه ها از شیره ی درخت urushi که سمی است استفاده می شده تا کشیش مقدس دچار استفراغ مکرر شود و تمام آب بدنش را از دست بدهد.

?- در مرحله ی آخر هم کشیش مقدس را در داخل یک جعبه گذاشته، درش را قفل می کردند و برای این که ایشان به دیار باقی نشتابند! هواکش های مخصوصی را به این جعبه وصل می کردند (جعبه! اخه یکی نیس به من بگه جعبه چرا نوشتی بگو تابوت . می خواستم شرایط کاری دستتون باشه! یه موقع دیدی یکی هوس کرد یهو خفه نشه! ).

کنار کشیش زنگی گذاشته می شد تا هر روز یک بار آن را تکان دهد تا مردم بدانند ایشان هنوز در قید حیاتند. اگر خدای نکرده یک روزی صدای زنگ ایشان را نمی شنیدند در مقبره را مهر و موم کرده و آن مکان زیارت گاه خاص و عام می شد.

اگر روزی به ژاپن سفری داشتید حتما سری به معابد Shingon بزنید چون راهبان اعظمش، خودشان خودشان را مومیایی کرده اند، البته این بناها آنقدر مشهورند که حتما راهنمای گروه، شما را به آنجا خواهد برد.

چون زبان چینیم اصلا خوب نبود و گوگل هم در ترجمه ی چینی به انگلیسی چندان کیفیتی نداشت نتوانستم شعبه ی این راهبان بودایی را در چین پیدا کنم، اگر اطلاعاتی در این باره دارید بفرمایید تا در پست ذکر کنم.

خودمومیایی در اواخر قرن ?? ممنوع اعلام شد، از بین صد ها راهبی که خود مومیایی شدن را شروع کردند تنها ?? تا ?? فرد در ژاپن کشف شده اند که از این طریق مومیایی شده اند و باقی راهبان نتوانستند مراحل بالا را تمام کنند و در اواسط راه انصراف داده بودند. اگر چه خود مومیایی ممنوع است ولی آخرین فردی که اقدام به این روش خودکشی کرد در سال ???? در توکیو ژاپن کشف شد و نتوانست مراحل را تمام کند. معتبر ترین خود مومیایی های دنیا در معابد Shingon قرار دارند.